30.09.2017r. grupa Bogu ducha winnych dziewcząt i chłopców pojawiła się w Łutowcu, by zmierzyć się ze swoją pierwszą w życiu jaskinią. Pech chciał, że tego dnia Ania z Paskudą plan taki miały, coby zwabić kilku debiutantów do strasznej pieczary i tam ich srogo przeczołgać po błocie i kamieniach. Kierując się swoim nieomylnym, grotołazim instynktem wyłowiły więc z tłumu siedmiu niespodziewających się niczego biedaków, a do pomocy w dręczeniu namówiły Krzyśka – znanego jaskiniowego łobuza.

Fot. W przebieralni przed zejściem do Ptasiej Studni.

Kiedy pojawiły się plany akcji jaskiniowej w pierwszy weekend lipca, celem miała zostać Jaskinia Marmurowa. Plany szybko ewoluowały i ambicje Pawła, głównego organizatora, pokierowały nas w stronę Wielkiego Kłamcy, a więc największego jeziora tatrzańskiego, które znajduje się w jaskini Ptasiej Studni. Kiedy pomysł zaczął nabierać realnych kształtów, okazało się, że nie my jedyni wpadliśmy na niego w tym dniu. Rolkę w tę samą linę postanowiła również wpiąć, nie kto inny, a tegoroczna mistrzyni technik jaskiniowych Marta. Nie było to dla nas przeszkodą, a wręcz przeciwnie, jako że grotołazi są z natury towarzyscy (szczególnie w kwestii wnoszenie lin i szpeju pod jaskinię), postanowiliśmy połączyć nasze siły z ekipą Marty. Umówiliśmy się, że my zaporęczujemy, a oni zdeporęczują drogę do Wielkiego Kłamcy.

Jak co roku, w szkoleniu z kartowania jaskiń organizowanym przez KTJ PZA liczny udział wzięli nasi klubowicze. Prawdę mówią byliśmy najbardziej liczną grupą :-). Szkolenie odbyło się w dniach 20-21 maja 2017. W szkole podstawowej w Łutowcu spędziliśmy dwa dni pełne wspólnej nauki. Praktykę natomiast zdobywaliśmy w pobliskich jaskiniach: Jaskini na Dupce, Jaskini Ludwinowskiej oraz Jaskini w Sokolnikach. Szkolenie było bardzo ciekawe i kompleksowe...

Wieczór 16 czerwca. Ludzie zgromadzeni przed telewizorami śledzą właśnie mecz Polska – Niemcy. Co jakiś czas wieczorną ciszę przerywają okrzyki  „Polskaaa biało – czeeerwoni!!!” i dźwięki wuwuzel. My nie kibicujemy. Zamiast tego łazimy od drzewa do drzewa i strzelamy laserem. Czasem również wyrywają nam się okrzyki, ale zgoła inne – szczególnie, kiedy nie udaje nam się trafić w zaznaczony na drzewie punkt. Nie wiem, czy na całym świecie znalazłaby się druga taka trójka, która zamiast popijać piwko w towarzystwie znajomych, kalibruje Disto. Żeby wszystko było jasne – my jesteśmy tylko ofiarami pewnego szkolenia i należy nam się współczucie, a nie pogarda! A winny jest oczywiście Mateusz Golicz i tej wersji będziemy się trzymać ;).